قوله تعالى: کل نفْس ذائقة الْموْت هر تنى چشنده مرگست، و إنما توفوْن أجورکمْ و مزدهاى شما بتمامى بشما سپارند، یوْم الْقیامة و این مزد شما را روز رستاخیز دهند، فمنْ زحْزح عن النار هر که را دور کنند از آتش، و أدْخل الْجنة و در بهشت در آرند، فقدْ فاز پیروز آمد و رست، و ما الْحیاة الدنْیا و نیست زندگانى این جهانى، إلا متاع الْغرور (۱۸۵) مگر بر خوردارى بفرهیب.
لتبْلون میخواهند آزمود شما را، فی أمْوالکمْ و أنْفسکمْ در مالهاى شما و در تنهاى شما، و لتسْمعن و میخواهید شنید، من الذین أوتوا الْکتاب منْ قبْلکمْ از جهودان که کتاب دادند ایشان را پیش از شما، و من الذین أشْرکوا و ازیشان که انباز گرفتند با خداى، أذى کثیرا ناخوشیهاى فراوان، و إنْ تصْبروا و تتقوا اگر شکیبایى کنید بپرهیزگارى، فإن ذلک منْ عزْم الْأمور (۱۸۶) آن از استوارى کارهاى دین است و درستى نشانهاى آن.
و إذْ أخذ الله میثاق الذین أوتوا الْکتاب خداى گرفت پیمان ازیشان که تورات دادند ایشان را، لتبیننه للناس که لا بد پیدا کنند مردمان را شأن محمد، و لا تکْتمونه و آن را پنهان نکنند، فنبذوه وراء ظهورهمْ پس آن را انداختند با پس پشت ایشان، و اشْتروْا به ثمنا قلیلا و بفروختن پیمان خداى بهاى اندک خریدند، فبئْس ما یشْترون (۱۸۷) بد چیزى که میخرند.
لا تحْسبن مپندار، الذین یفْرحون ایشان که شاد مىشوند، بما أتوْا بآنچه کردند، و یحبون و دوست میدارند، أنْ یحْمدوا که ایشان را بستایند.
بما لمْ یفْعلوا بآنچه نمىکنند، فلا تحْسبنهمْ مپندار ایشان را، بمفازة من الْعذاب که اهل رستناند و بجاى رستناند از عذاب، و لهمْ عذاب ألیم (۱۸۸) و ایشان راست عذابى دردنماى.
و لله ملْک السماوات و الْأرْض و خدا راست پادشاهى آسمان و زمین، و الله على کل شیْء قدیر (۱۸۹) و الله بر همه چیز توانا است.